ارتباط چربی شکم و سکته قلبی!
چاقی با بسیاری از بیماری های متابولیک و قلبی- عروقی از قبیل دیابت، دیس لیپیدمی، هیپرتانسیون و آتروسکلروز ارتباط مستقیم و یا غیر مستقیم دارد، ولی نقش انتشار موضعی چربی (چاقی شکمی) در بروز بیماری‌های قلبی – عروقی هنوز به صورت قطعی مشخص نیست.
تحقیقات نشان داده است که چربی احشایی یک خطر واضح برای سلامتی است. افراد مبتلا به چاقی شکمی و چربی اضافی در قسمت میانی بدن با افزایش خطر ابتلاء به بیماری قلبی روبرو هستند حتی اگر اندازه شاخص توده بدنی آنها در محدوده وزن سالم باشد. بافت چربی احشایی معمولاً از طریق دور کمر، نسبت دور کمر به قد یا نسبت دور کمر به لگن تعیین می‌شود که می‌توان مرگ قلبی عروقی را بدون در نظرگرفتن شاخص توده بدنی پیش بینی کرد.
عوارض چاقی
چاقی نوعی بیماری پیچیده است که به عوامل مختلفی مرتبط است از جمله:
- جنبه‌های بیولوژیکی
- روانشناختی
- محیطی و اجتماعی
همه اینها ممکن است در خطر چاقی فرد نقش داشته باشد. چاقی با خطر بیشتر بیماری عروق کرونر و مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی همراه است و در بسیاری از عوامل خطر قلبی عروقی و سایر بیماری‌ها را فراهم می کند. از جمله:
- کلسترول بالا
- دیابت نوع ۲
- فشار خون بالا
- اختلالات خواب
درمان چاقی
کاهش کالری می‌تواند چربی شکمی را کاهش دهد و مفیدترین فعالیت بدنی برای کاهش چاقی شکمی، ورزش هوازی است. به گفته محققان، توصیه‌های فعلی ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی در هفته ممکن است برای کاهش چربی شکم کافی باشد. ورزش یا ترکیبی از تغییر رژیم غذایی و فعالیت بدنی در برخی موارد نشان داده شده که باعث کاهش چاقی شکمی حتی بدون کاهش وزن می‌شود.
چاقی و سکته قلبی
سکته قلبی، انسداد شریان‌ها را تسریع می‌بخشد؛ این شرایط باعث می‌شود فشار خون، قند خون، مقاومت به انسولین و سطح چربی خون افزایش پیدا کند. به گفته محققان ممکن است مکانیزم‌های دیگر مربوط به چاقی شکم وجود داشته باشد که ارتباطی با این عوامل خطر نداشته و هنوز ناشناخته باقی مانده‌اند.
گروهی از پژوهشگران سوئدی به منظور بررسی ارتباط بین چربی شکم و سکته‌های قلبی مکرر، مطالعه جدیدی انجام دادند. آنها برای نیل بدین هدف، اطلاعات پزشکی ۲۲ هزار فرد را با رده سنی ۳۵ تا ۷۷ سال بررسی کردند. محققان شرایط هر فرد را تا چهار سال پس از بروز اولین سکته قلبی در نظر گرفتند. اولین پیگیری بین چهار تا ۱۰ هفته پس از مبتلا شدن فرد به سکته قلبی و دومین جلسه پیگیری بین ۱۲ تا ۱۴ هفته پس از بروز سکته قلبی، انجام شد.
پژوهشگران طی این جلسات عوامل خطرآفرین بیماری‌های قلبی عروقی را ارزیابی کردند. همچنین آنها دور کمر ، قد، وزن، فشار خون، نوار قلب، سطح چربی و قند خون افراد را اندازه گیری کردند. نتایج بررسی‌های جدید نشان داد ۷۸ درصد مردان و ۹۰ درصد زنان شرکت‌کننده دارای چربی شکم بودند؛ منظور از چربی شکم در این مطالعه، دور کمر بیش از ۹۴ سانتی‌متر برای مردان و بیش از ۸۰ سانتی‌متر برای زنان بود.
زمانی که محققان عوامل خطرآفرین بیماری‌های قلبی عروقی مانند وضعیت سیگار کشیدن و میزان مصرف الکل افراد را در نظر گرفتند، متوجه ارتباط بین چربی شکم و ابتلا به سکته قلبی و مغزی شدند. به گفته محققان چربی شکم بیشتر از چاقی عمومی، باعث بروز سکته‌های قلبی مکرر می‌شود.
نکته پایانی
شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن با ابتلا به سکته قلبی ارتباط مستقیم دارد. چاقی شکمی در مقایسه با چاقی کلی ارتباط بیشتری با ابتلا به سکته قلبی به ویژه در زنان و سنین پایین تر دارد . همچنین سایر عوامل خطر ساز قلبی به جز مصرف سیگار رابطه چاقی با سکته قلبی را تشدید می کنند