ارتباط عفونت و تپش قلب

ویروس ها می توانند به غیر از بیماری های تنفسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا، می توانند سایر نواحی بدن از جمله قلب را نیز تحت تاثیر قرار دهند. دانستن علائم عفونت قلبی می تواند به شما کمک کند مراقبت های مورد نیاز خود را به سرعت دریافت کنید و خطر مشکلات جدی تری مانند حمله قلبی و نارسایی قلبی را کاهش دهید.

عفونت های ویروسی و قلب

ویروس‌ها با حمله به سلول‌های سالم و کنترل آن‌ها، با استفاده از تکثیر و تولید ویروس‌های بیشتر به سلول‌های دیگر حمله کنند. ویروس‌ها می‌توانند قلب را آلوده کنند، از جمله ویروس‌هایی که باعث انواع دیگر عفونت‌ها مانند عفونت‌های تنفسی و بیماری‌های مقاربتی مانند تبخال، کلامیدیا و HIV می‌شوند.

دو عفونت اولیه قلبی وجود دارد که توسط ویروس ها ایجاد می شود: پ

• ریکاردیت
• میوکاردیت

(آندوکاردیت نوع سوم عفونت است که پوشش داخلی قلب را تحت تأثیر قرار می دهد، اما تقریباً همیشه توسط باکتری ها ایجاد می شود، نه ویروس ها).

پریکاردیت بر پریکارد، غشایی که قلب را احاطه کرده است، تأثیر می گذارد. بارزترین علامت پریکاردیت، درد شدید در سمت چپ قفسه سینه است که معمولاً با کشیدن نفس عمیق بدتر می شود. این به این دلیل است که پریکارد ملتهب است و هنگام استنشاق، ریه های شما می توانند به غشاء فشار وارد کنند و باعث درد شوند میوکاردیت عفونت بافت عضله قلب است. این عفونت می تواند علائم مختلفی ایجاد کند، مانند:

• درد قفسه سینه
• ضربان قلب نامنظم
• تنگی نفس
• خستگی
• تب
• غش کردن

علائم پریکاردیت و میوکاردیت می تواند خفیف یا متوسط باشد. همچنین، در حالی که بسیاری از افراد مبتلا به پریکاردیت یا میوکاردیت دارای برخی از علائم هستند، بسیاری دیگر این علائم را ندارند. باید توجه کرد: درد قفسه سینه همچنین می تواند نشانه ای از حمله قلبی باشد. اگر درد شدید قفسه سینه دارید، باید فورا با اورژانس تماس بگیرید.

ممکن است فکر کنید که اگر عفونت علامتی نداشته باشد، به این معنی است که باعث آسیب نمی شود – اما لزوماً اینطور نیست. حتی زمانی که علائم قابل توجهی ایجاد نمی کند، هر دو عفونت در صورت درمان نکردن، می توانند به قلب آسیب برسانند. اگر بیش از یک بار عفونت داشته باشید، خطر آسیب قلبی افزایش می یابد. اما اگر عفونت هیچ علامتی ایجاد نمی کند، چگونه می توانید تشخیص دهید که آیا عفونت دارید یا از عفونت قبلی آسیب دیده اید؟

تشخیص عفونت های ویروسی قلب

وقتی نوبت به تشخیص عفونت قلبی می رسد، EKG اولین ابزاری است که پزشک از آن استفاده می کند. EKG (یا الکتروکاردیوگرام) سیگنال های الکتریکی داخل قلب را اندازه گیری می کند. این سیگنال‌ها هستند که ضربان قلب را در یک ریتم طبیعی نگه می‌دارند، دریچه‌ها را باز و بسته می‌کنند و عضله قلب را منقبض می‌کنند تا خون جریان داشته باشد. پریکاردیت و میوکاردیت هر دو می توانند باعث اختلال در ریتم قلب شوند، بنابراین یک راه خوب و غیرتهاجمی برای آزمایش علائم عفونت است.

پزشک همچنین ممکن است برای دیدن اندازه و شکل قلب، رادیوگرافی قفسه سینه انجام دهد. رادیوگرافی یا اکوکاردیوگرام، نوعی اسکن اولتراسوند که به پزشک اجازه می دهد ساختارهای قلب را ببیند و نحوه جریان خون در قلب را تماشا کند. گاهی اوقات، بیوپسی بافت برای تأیید تشخیص و تعیین نوع ویروسی که قلب را آلوده می کند، ضروری است. همچنین می توان از آزمایش خون برای بررسی افزایش تعداد گلبول های سفید خون یا سایر علائم عفونت استفاده کرد.

درمان عفونت: هر چه زودتر، بهتر

بیشتر عفونت‌های ویروسی را می‌توان با دارو درمان کرد، مانند داروهای ضد ویروسی برای از بین بردن ویروس، داروهای ضد التهابی برای کاهش تورم، و دیورتیک‌ها برای خلاص شدن از شر مایعات اضافی که ممکن است عملکرد طبیعی قلب را دشوارتر کند. ممکن است داروهای دیگری برای کمک به تثبیت ریتم قلب یا داروهایی مانند مسدود کننده های کانال، مهارکننده های ACE یا مسدود کننده های بتا برای کمک به عملکرد بهتر قلب داشته باشید. در عفونت های شدید، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید.