پریکاردیت چیست؟
پریکاردیت، التهاب پریکاردیوم (پرده اطراف قلب) است که باعث افزایش مایعات بین دو لایه پریکاردیوم می‌شود. این افزایش مایعات باعث افزایش فشار بر قلب و اختلال در کارکرد و عمل پمپ کردن آن می‌شود. اکثر افراد با درمان فوری، استراحت و دارو بهبود پیدا می کنند. برخی دیگر ممکن است به روشی برای تخلیه مایع از پریکارد خود نیاز داشته باشند. در بیشتر موارد، افراد بهبودی کامل پیدا می کنند. با این حال، ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد.
پریکاردیت
پریکاردیت التهاب پریکارد، کیسه نازک، دو لایه و پر از مایع است که سطح خارجی قلب شما را می پوشاند. پریکاردیت معمولاً به طور ناگهانی ایجاد می شود و ممکن است از هفته ها تا چند ماه طول بکشد. این عارضه معمولاً پس از سه ماه از بین می‌رود، اما گاهی اوقات حملات ممکن است برای سال‌ها ظاهر شوند و از بین بروند. گاهی اوقات مایع اضافی در فضای بین لایه های پریکارد وجود دارد که به آن افیوژن پریکارد می گویند.
انواع پریکاردیت
پریکاردیت حاد
التهاب پریکارد که به طور ناگهانی همراه با شروع ناگهانی علائم ایجاد می شود.
پریکاردیت مزمن
التهاب پریکارد که سه ماه یا بیشتر پس از حمله حاد اولیه ادامه دارد.
پریکاردیت انقباضی
شکل شدید پریکاردیت که در آن لایه های ملتهب پریکارد سفت می شوند، بافت اسکار ایجاد می کنند، ضخیم می شوند و به هم می چسبند. پریکاردیت انقباضی با عملکرد طبیعی قلب شما تداخل می کند. این معمولاً پس از چندین دوره پریکاردیت حاد در طول زمان اتفاق می افتد.
پریکاردیت عفونی
در نتیجه یک عفونت ویروسی، باکتریایی، قارچی یا انگلی ایجاد می شود.
پریکاردیت ایدیوپاتیک
پریکاردیتی که علت شناخته شده ای ندارد.
پریکاردیت تروماتیک
در نتیجه آسیب به قفسه سینه، مانند پس از تصادف رانندگی ایجاد می شود.
پریکاردیت اورمیک
در نتیجه نارسایی کلیه ایجاد می شود.
پریکاردیت بدخیم
در نتیجه سرطان در حال رشد در بدن شما ایجاد می شود.
میوکاردیت در مقابل پریکاردیت
هر دوی این ها انواع التهاب در قلب هستند، اما در مکان های متفاوتی. میوکاردیت در عضله قلب است. پریکاردیت در پریکارد (پوشش اطراف قلب) اتفاق می افتد. اغلب، یک ویروس باعث میوکاردیت و پریکاردیت می شود. هر دو می توانند باعث درد قفسه سینه شوند، اما با پریکاردیت، درد قفسه سینه زمانی که می نشینید و به جلو خم می شوید بهتر است. با میوکاردیت، معمولاً احساس خستگی و ضعف خواهید کرد.
پریکاردیت چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟
پریکاردیت می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد، اما این بیماری در مردان بین 16 تا 65 سال سن دارند، شایع تر است. تخمین زده می شود که 28 نفر از هر 100000 نفر هر سال به پریکاردیت مبتلا می شوند.
پریکاردیت چگونه بر بدن تأثیر می گذارد؟
هنگامی که پریکاردیت دارید، غشای اطراف قلب شما قرمز و متورم است، مانند پوست اطراف بریدگی که ملتهب می شود. پریکارد کیسه ای نازک، دو لایه و پر از مایع است که سطح بیرونی قلب شما را می پوشاند. این روغن برای قلب شما روان می کند، آن را در برابر عفونت و بدخیمی محافظت می کند و قلب شما را در دیواره قفسه سینه شما قرار می دهد. همچنین از انبساط بیش از حد قلب در هنگام افزایش حجم خون جلوگیری می کند، که باعث می شود قلب شما به طور موثر کار کند.
علائم پریکاردیت چیست؟
علائم پریکاردیت شامل درد قفسه سینه است که:
تیز و کوبنده است (این زمانی اتفاق می افتد که قلب شما به پریکارد شما مالش می کند).
ممکن است هنگام سرفه کردن، قورت دادن، نفس عمیق کشیدن یا صاف دراز کشیدن بدتر شود.
وقتی می‌نشینید و به جلو خم می‌شوید، احساس بهتری دارد.
همچنین ممکن است احساس کنید نیاز دارید که قفسه سینه خود را خم کنید یا نگه دارید تا راحت تر نفس بکشید.
سایر علائم پریکاردیت عبارتند از:
- درد در پشت، گردن یا شانه چپ.
- هنگام دراز کشیدن دچار مشکل تنفسی می شوید.
- سرفه خشک
- تپش قلب (احساس تپش قلب یا ضربان نامنظم).
- اضطراب یا خستگی.
- تب.
- تورم پاها، پاها و مچ پا در موارد شدید.
تورم در پاها، ساق پاها و مچ پا یا تنگی نفس هر بار که ورزش می کنید ممکن است از علائم پریکاردیت انقباضی باشد. این یک نوع شدید پریکاردیت است که در آن پریکارد سخت و/یا ضخیم می شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، عضله قلب نمی تواند منبسط شود، که باعث می شود قلب شما آنطور که باید کار نکند. قلب شما می تواند فشرده شود، که باعث می شود خون دوباره به ریه ها، شکم و پاها برگردد و منجر به تورم و علائم نارسایی احتقانی قلب شود. همچنین می توانید ریتم قلب غیر طبیعی داشته باشید.
اگر علائم پریکاردیت حاد را دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. اگر احساس می‌کنید علائم شما یک اورژانس پزشکی است، فوراً با 911 تماس بگیرید تا در نزدیک‌ترین بیمارستان تحت درمان قرار بگیرید.
چه چیزی باعث پریکاردیت می شود؟
در 90 درصد موارد، علت پریکاردیت ناشناخته است. این پریکاردیت ایدیوپاتیک نامیده می شود.
دلایل زیادی برای پریکاردیت وجود دارد:
- عارضه یک عفونت ویروسی، اغلب یک ویروس گوارشی، باعث پریکاردیت ویروسی می شود.
- عفونت باکتریایی، از جمله سل باعث پریکاردیت باکتریایی می شود.
- عفونت قارچی باعث پریکاردیت قارچی می شود.
- عفونت از یک انگل باعث پریکاردیت انگلی می شود.
- برخی از بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس، آرتریت روماتوئید و اسکلرودرمی می توانند باعث پریکاردیت شوند.
- آسیب به قفسه سینه، مانند پس از تصادف رانندگی، باعث پریکاردیت تروماتیک می شود.
- نارسایی کلیه باعث پریکاردیت اورمیک می شود.
- تومورهایی مانند لنفوم باعث پریکاردیت بدخیم می شوند.
- بیماری های ژنتیکی مانند تب مدیترانه ای فامیلی (FMF).
- داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند (این نادر است).
خطر پریکاردیت بعد از:
- یک حمله قلبی
- جراحی قلب باز (سندرم postpericardiotomy).
- پرتو درمانی.
- درمان از راه پوست، مانند کاتتریزاسیون قلبی یا فرسایش با فرکانس رادیویی (RFA).
در این موارد، این احتمال وجود دارد که التهاب پریکارد یک خطا در پاسخ بدن به این روش یا شرایط باشد. گاهی اوقات ممکن است چندین هفته طول بکشد تا علائم پریکاردیت پس از جراحی بای پس ایجاد شود. اگر در این مورد نگران هستید با جراح خود صحبت کنید.
پریکاردیت چگونه تشخیص داده می شود؟
درد شدید در قفسه سینه و پشت شانه ها که هنگام نشستن و خم شدن به جلو احساس بهتری پیدا می کند و درد قفسه سینه همراه با تنفس دو سرنخ اصلی هستند که نشان می دهد ممکن است پریکاردیت داشته باشید و حمله قلبی نداشته باشید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در مورد علائم و سابقه پزشکی شما (مانند اینکه آیا اخیراً بیمار بوده اید) با شما صحبت می کند و سابقه بیماری های قلبی، جراحی و سایر مشکلات سلامتی شما را که می تواند شما را در معرض خطر پریکاردیت قرار دهد، مرور می کند.
پزشک به قلب شما گوش خواهد داد. مالش پوشش ملتهب پریکارد باعث ایجاد صدای مالش یا خش‌خشی می‌شود که به آن “مالش پریکارد” می‌گویند. وقتی به جلو خم می‌شوید، نفس خود را حبس می‌کنید و نفس خود را بیرون می‌دهید، می‌توانند آن را به بهترین شکل بشنوند. بسته به میزان بدی التهاب، ارائه دهنده همچنین ممکن است صدای تروق را در ریه های شما بشنود، که نشانه وجود مایع در فضای اطراف ریه یا مایع اضافی در پریکارد شما است.
چه آزمایشاتی برای تشخیص پریکاردیت انجام می شود؟
پزشک از روش های مختلفی برای بررسی پریکاردیت و هر گونه عارضه ای مانند افیوژن پریکارد یا پریکاردیت انقباضی استفاده می کنند. ممکن است به یک یا چند آزمایش نیاز داشته باشید، مانند:
اشعه ایکس قفسه سینه برای دیدن اندازه قلب و هر مایعی در ریه های شما.
الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG) برای بررسی تغییرات در ریتم قلب شما. در حدود نیمی از افراد مبتلا به پریکاردیت، پزشکان برخی از تغییرات مشخصه را در ریتم طبیعی قلب مشاهده می کنند. برخی افراد هیچ تغییری ندارند. اگر انجام دهند، ممکن است موقتی باشند.
اکوکاردیوگرام (اکو) برای بررسی میزان عملکرد قلب و بررسی وجود مایع (افیوژن پریکارد) در اطراف قلب. اکو علائم کلاسیک پریکاردیت انقباضی را نشان می دهد، از جمله پریکارد سفت یا ضخیم که حرکت طبیعی قلب شما را منقبض می کند.
MRI قلب برای بررسی مایع اضافی در پریکارد، التهاب یا ضخیم شدن پریکارد، یا فشرده شدن قلب شما. ارائه دهنده شما یک ماده حاجب به نام گادولینیوم در طول این آزمایش بسیار تخصصی به شما می دهد.
سی تی اسکن برای بررسی کلسیم در پریکارد، مایع، التهاب، تومورها و بیماری نواحی اطراف قلب شما. ارائه دهنده شما از رنگ ید در طول آزمایش برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد التهاب استفاده می کند. این یک آزمایش مهم برای بیمارانی است که ممکن است برای پریکاردیت انقباضی نیاز به جراحی داشته باشند.
کاتتریزاسیون قلبی برای دریافت اطلاعات در مورد فشارهای پرکننده در قلب شما. این آزمایش می تواند تشخیص پریکاردیت انقباضی را تایید کند.
آزمایشات خون می تواند به پزشک شما کمک کند تا مطمئن شود که شما دچار حمله قلبی نشده اید، ببینید قلب شما چقدر خوب کار می کند، مایع موجود در پریکارد را آزمایش کند و به یافتن علت پریکاردیت کمک کند. اگر پریکاردیت دارید، معمولاً میزان رسوب (ESR) و سطح پروتئین واکنشی C فوق حساس (نشانگرهای التهاب) بالاتر از حد طبیعی است. ممکن است برای بررسی بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید به آزمایش های دیگری نیاز داشته باشید.
پریکاردیت چگونه درمان می شود؟
اغلب اوقات، افراد مبتلا به پریکاردیت، بسته به علت مشکوک، تنها به دارو برای درمان پریکاردیت نیاز دارند. با این حال، اگر تجمع مایع در پریکارد خود دارید، ممکن است نیاز به تخلیه مایع داشته باشید. اگر پریکاردیت انقباضی دارید، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.
داروهای پریکاردیت
درمان پریکاردیت حاد ممکن است شامل داروهای ضد درد و التهاب مانند ایبوپروفن یا آسپرین با دوز بالا باشد. بسته به علت پریکاردیت، ممکن است به آنتی بیوتیک یا داروهای ضد قارچ نیاز داشته باشید.
اگر علائم شدیدی دارید که بیش از دو هفته طول می‌کشد، یا از بین می‌روند و سپس عود می‌کنند، پزشک ممکن است یک داروی ضدالتهابی به نام کلشیسین (Colcrys® یا Gloperba®) را نیز تجویز کند. کلشی سین می تواند به کنترل التهاب کمک کند و از بازگشت پریکاردیت هفته ها یا حتی ماه ها بعد جلوگیری کند. پزشک ممکن است یک داروی استروئیدی به نام پردنیزون را نیز تجویز کند، به خصوص اگر بیماری کلیوی داشته باشید، مصرف ایبوپروفن و کلشی سین را برای شما دشوار می کند.
اگر نیاز به مصرف دوزهای زیادی از ایبوپروفن دارید، پزشک ممکن است داروهایی را برای کاهش علائم گوارشی (معده و گوارش) تجویز کند. اگر دوزهای زیادی از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مصرف می‌کنید، برای بررسی تغییرات در عملکرد کلیه و کبد خود به جلسات پیگیری مکرر نیاز خواهید داشت.
اگر پریکاردیت مزمن یا عود کننده دارید، ممکن است نیاز به مصرف داروهای NSAID یا کلشیسین برای چندین سال داشته باشید، حتی اگر احساس خوبی داشته باشید. یک دیورتیک (“قرص آب”) معمولا به خلاص شدن از شر مایع اضافی ناشی از پریکاردیت منقبض کننده کمک می کند. اگر دچار مشکل ریتم قلب شوید، پزشک در مورد درمان با شما صحبت خواهد کرد.
پزشک همچنین ممکن است در مورد درمان با استروئیدها یا سایر داروها، مانند آزاتیوپرین (Azasan® یا Imuran®)، ایمونوگلوبولین های انسانی IV یا آناکینرا یا ریلوناسپت با شما صحبت کند.
اگر پریکاردیت شما ناشی از عفونت باشد، پزشک داروهای خاصی را برای درمان آن عفونت تجویز می کند. اگر پریکاردیت شما ناشی از سرطان باشد، موثرترین درمان، درمان سرطان است.
روش ها و جراحی های درمانی پریکاردیت
هنگامی که مایع در فضای بین پریکارد جمع می شود، می تواند وضعیتی به نام افیوژن پریکارد ایجاد کند. اگر مایع به سرعت جمع شود، می تواند باعث تامپوناد قلبی شود، فشرده سازی شدید قلب که عملکرد آن را مختل می کند. تامپوناد قلبی یک اورژانس پزشکی است که نیاز به تشخیص و درمان فوری دارد.
این تجمع ناگهانی مایع در بین لایه‌های پریکارد باعث می‌شود که قلب شما آنطور که باید کار نکند و می‌تواند باعث کاهش فشار خون شود. از آنجایی که تامپوناد قلبی تهدید کننده زندگی است، پزشک باید بلافاصله مایع را تخلیه کند.
اگر مایع در پریکارد شما (افیوژن پریکارد) جمع شود و قلب شما را فشرده کند، ممکن است به روشی به نام پریکاردیوسنتز نیاز داشته باشید. ارائه دهنده شما از یک لوله بلند و نازک به نام کاتتر برای تخلیه مایع اضافی استفاده می کند. اکوکاردیوگرافی یا سی تی اسکن به هدایت کاتتر و سوزن به پریکارد کمک می کند.
اگر پزشک شما نتواند مایع را با سوزن تخلیه کند، یک روش جراحی کم تهاجمی به نام پنجره پریکارد را انجام خواهد داد. آنها از طریق یک برش کوچک قفسه سینه یک سوراخ در پریکارد ایجاد می کنند تا مایع را از پریکارد شما تخلیه کند.
اگر پریکاردیت انقباضی دارید، ممکن است نیاز به برداشتن مقداری پریکارد داشته باشید. این عمل جراحی پریکاردکتومی نامیده می شود. جراحان این کار را بر روی افرادی که بافت اسکار در پریکارد خود ایجاد می کنند انجام می دهند. به طور معمول برای افرادی که التهاب فعال و درد قفسه سینه ناشی از پریکاردیت دارند، مناسب نیست.
جراحی معمولاً به عنوان درمانی برای افراد مبتلا به پریکاردیت که مدام عود می‌کند استفاده نمی‌شود، زیرا التهاب بهبودی پس از جراحی را دشوار می‌کند، اما اگر درمان‌های دیگر موفقیت‌آمیز نباشد، ممکن است پزشک در مورد آن با شما صحبت کند.
چه مدت طول می کشد تا پس از این درمان بهبودی حاصل شود؟
شما باید ظرف یک هفته به درمان پاسخ دهید، اما ممکن است دو هفته دارو مصرف کنید. بهبودی پس از جراحی بیشتر طول می کشد. بهبودی کامل از پریکاردیت ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد.
پیشگیری از پریکاردیت
اگرچه نمی‌توانید از پریکاردیت حاد پیشگیری کنید، درمان سریع و رعایت آن می‌تواند به کاهش خطر ابتلای مجدد به آن کمک کند. همچنین باید توصیه های ارائه دهنده خود را در مورد زمان شروع مجدد ورزش دنبال کنید، زیرا ورزش سریع می تواند پریکاردیت فعال را بدتر کند.
اگر این شرایط را داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟
هنگام بهبودی از پریکاردیت، باید آن را راحت کنید. پس از بهبودی از پریکاردیت، باید بتوانید بدون هیچ گونه نگرانی به فعالیت های عادی خود بازگردید. تا زمانی که ارائه‌دهنده‌تان شما را پاک نکند، به ورزش شدید برنگردید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی با شما در مورد آنچه که باید انتظار داشته باشید صحبت خواهد کرد.
پریکاردیت چقدر طول می کشد؟
پریکاردیت حاد کمتر از چهار تا شش هفته طول می کشد. پریکاردیت مداوم بیشتر از آن اما کمتر از سه ماه طول می کشد. پریکاردیت مزمن بیش از سه ماه طول می کشد. حدود 15 تا 30 درصد از افراد مبتلا به پریکاردیت، دوره های مکرر (یا عودکننده) پریکاردیت را دارند که برای سالیان متمادی می آیند و می روند.
چشم انداز این شرایط
چشم انداز برای افراد مبتلا به پریکاردیت حاد که تحت درمان قرار می گیرند بسیار خوب است. اکثر مردم بهبودی کامل پیدا می کنند. اگر مورد خفیف دارید، ممکن است با استراحت بهتر شود. بدون درمان، برخی از افراد ممکن است به پریکاردیت مزمن مبتلا شوند.
اگر باکتری یا سل باعث پریکاردیت شما شده باشد، ممکن است تا 30 درصد خطر پریکاردیت انقباضی داشته باشید. تامپوناد قلبی، یکی از عوارض پریکاردیت، زمانی که سرطان یا عفونت باعث پریکاردیت شما می شود، بیشتر اتفاق می افتد.
چگونه از خودم مراقبت کنم؟
مهم است که به مصرف داروهایی که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما تجویز کرده است ادامه دهید و تمام قرار ملاقات های بعدی را که با ارائه دهنده خود دارید حفظ کنید.
اگر علائم پریکاردیت انقباضی را دارید، از جمله:
- تنگی نفس
- تورم در پاها و پاهای شما.
- احتباس آب.
- تپش قلب.
- تورم شدید شکم
چه زمانی باید به اورژانس مراجعه کنم؟
اگرچه درد قفسه سینه یکی از علائم رایج پریکاردیت است، اما همچنین نشانه حمله قلبی است. اگر درد قفسه سینه دارید با 911 تماس بگیرید زیرا ممکن است یک حمله قلبی باشد.
چه سوالاتی باید از پزشکم بپرسم؟
- آیا می دانید علت پریکاردیت من چیست؟
- چه مدت باید دارو مصرف کنم؟
- احتمال اینکه دوباره به پریکاردیت مبتلا شوم چقدر است؟
نکته پایانی
اگر پریکاردیت فوری درمان شود، به احتمال زیاد بهبودی کامل خواهید داشت. همچنین ادامه درمان می تواند به شما در جلوگیری از تکرار مجدد پریکاردیت کمک کند. به همین دلیل مهم است که به مصرف داروهای تجویز شده ادامه دهید و مرتب به پزشک مراجعه کنید. با علائم پریکاردیت آشنا شوید تا در صورت تکرار سریع درمان شوید.