قرص دیگوکسین (Digoxin)
داروی دیگوکسین در درمان نارسایی احتقانی قلب و برای پیشگیری و درمان آریتمی قلبی مصرف می‌شود. داروی دیگوکسین نیروی انقباضی قلب را افزایش داده و هدایت الکتریکی آن را کاهش می‌دهد. تصور می‌شود افزایش سرعت و نیروی انقباضی عضله قلب ناشی از مهار یون‌های سدیم و پتاسیم از غشاء سلولی عضله قلب باشد.
تاثیر قرص دیگوکسین بر قلب
داروی دیگوکسین در درمان نارسایی احتقانی قلب و برای پیشگیری و درمان آریتمی قلبی مصرف می‌شود. داروی دیگوکسین نیروی انقباضی قلب را افزایش داده و هدایت الکتریکی آن را کاهش می‌دهد. ت
صور می‌شود افزایش سرعت و نیروی انقباضی عضله قلب ناشی از مهار یون‌های سدیم و پتاسیم از غشاء سلولی عضله قلب باشد. در نتیجه جریان ورودی کلسیم و آزاد شدن یون‌های کلسیم آزاد در سلول‌های میوکارد افزایش یافته که به نوبه خود بر فعالیت انقباضی فیبرهای میوکارد افزوده می‌شود. این دارو سرعت هدایت قلبی را کاهش داده و دوره تحریک ناپذیری گره دهلیزی-بطنی را افزایش می‌دهد.
دیگوکسین
ماده شیمیایی به نام دیگوکسین روی عضلات قلبی اثر می گذارد و باعث کاهش هدایت الکتریکی قلب می شود و برعکس با اثر بر پمپ های عضلانی به نام پمپ سدیم-پتاسیم باعث افزایش نیروی انقباضات عضلانی می شود. به این صورت که با بستن پمپ سدیمی باعث افزایش فعالیت پتاسیم-کلسیمی می شود (فعالیت این دو پمپ عکس یکدیگر است).
نتیجه افزایش کلسیمدر میوکارد قلب افزایش قدرت انقباض و کاهش سرعت هدایت الکتریکی قلبی می شود. این کاریست که دقیقا قرصهای دیگوکسین در افرادی که مبتلا به آریتمی و نارسایی قلبی هستند در عضلات قلبی انجم می دهند.
موارد منع مصرف داروی دیگوکسین
- به تاریخ انقضای داروی دیگوکسین (Digoxin) توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است، از مصرف آن خودداری کنید.
- هرگز داروی دیگوکسین را به فرد دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
چنانچه شرایط یا بیماری خاصی دارید، قبل از تجویز این دارو، پزشک متخصص قلب و عروق را مطلع سازید. به ویژه اگر شرایط زیر را دارید:
- حساسیت به این دارو یا دیگر داروها و مواد
- بارداری
- شیردهی
- اختلالات تنفسی
- مشکلات قلبی
- مشکلات کلیوی
- اختلالات تیروئید
- عدم تعادل الکترولیت (مانند سطح پایین کلسیم، پتاسیم یا منیزیم در خون)
- چنانچه اخیراً دچار اسهال یا استفراغ شده‌اید.
موارد هشدار و احتیاطات ویژه حین مصرف داروی دیگوکسین
- در مدت درمان با داروی دیگوکسین در زمانهای مقرر به پزشک خود مراجعه نموده و آزمایشات تجویزی را به طور منظم انجام دهید.
- در مدت درمان با داروی دیگوکسین، فشار خون و ضربان قلبتان را به صورت روزانه بررسی کنید. جهت کسب اطلاعات لازم با پزشکتان مشورت نمایید.
تداخلات دارویی دیگوکسین
تداخلات دارویی ممکن است عملکرد و تأثیر داروها را تغییر دهد یا باعث افزایش ریسک بروز عوارض جانبی آنها شود. بنابراین برای مصرف این دارو، لیست تمام داروهایی که مصرف می‌کنید اعم از داروهای تجویزی و غیرتجویزی (گیاهی، مکمل و …) را با پزشکتان در میان بگذارید.
از جمله داروهایی که با داروی دیگوکسین تداخل دارند، عبارتند از:
- ضد قارچ‌های آزولی (مانند ایتراکونازول)
- آنتی بیوتیک‌های ماکرولید (مانند کلاریترومایسین، اریترومایسین)
- ریفامایسین‌ها (مانند ریفامپین)
- آمیودارون
- درونیدرونات
- پروپافنون
- مخمر سنت جان
برخی از داروها ممکن است نارسایی قلبی شما را بدتر کنند. راجع به داروهایی که استفاده می‌کنید، از پزشک خود سؤال بپرسید. به خصوص داروهایی مانند: داروهای سرفه و سرماخوردگی، مکمل‌های رژیم غذایی، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (مانند ایبوپروفن، ناپروکسن)
عوارض قرص دیگوکسین
همانطور که این دارو برای افراد بسیار مفید است، همزمان می تواند خطرناک باشد، زیرا میزان دوز درمانی و توکسیک (سمی) آن به هم بسیار نزدیک هستند. به این صورت که اگر از میزان تعیین شده درمانی کمی بیشتر مصرف شود می تواند اثرات مخربی داشته باشد و باع مسمومیت شود که البته میزان این مسمویت نیز متفاوت است.
علائم دوز حادکه باید به اورژانس اطلاع داد:
- تهوع و استفراغ
- خستگی
- کاهش هوشیاری
- اختلال بینایی
- نامنظمی ضربان
مسمومیت مزمن قرص دیگوکسین
این مسمومیت در افرادی دیده می شود که در مدت طولانی تحت درمان با دیگوکسین هستند. که علائم مسمومیت مزمن در فرد مانند مسمومیت حاد است که با مشاهده علائم در فردی که مدت طولانی دیگوکسین مصرف می کند ، باید مبنا را بر مسمومیت گذاشت.
مسمومیت حاد روی مزمن
که تشخیص آن علاوه بر اختلال بینایی، اختلال گوارشی و اختلال هوشیاری،بررسی سطح سرمی دارو و تشخیص با توجه سن، جنس و عملکرد کلیه و همچنین بررسی سطح پتاسیم در خون می باشد.